Smrt u hrišćanskom učenju predstavlja prelazak iz privremenog, zemaljskog života u vječni, nebeski život. Ona nije kraj, već početak puta ka vječnosti kroz Vaskrsenje. Taj prijelaz se ne doživljava kao nešto neprirodno, već kao sastavni dio čovjekovog duhovnog postojanja.
Nošenje crnine i ponašanje nakon sahrane
U znak žalosti, najbliža rodbina pokojnika nosi crnu odjeću. Tradicionalno, žene su nosile crne marame, dok su muškarci nosili crne košulje ili crni flor. Ova praksa se po običaju održava godinu dana, a u tom periodu rodbina ne učestvuje u veseljima, ne igra, niti pjeva.
Danas se češće primjenjuje običaj da se crnina nosi do četrdeset dana, a zatim po želji – pola godine ili godinu dana. Bez obzira na žalost, krsna slava se obavezno slavi, kao i inače. Po hrišćanskom vjerovanju, molitve izgovorene tokom slave posebno su značajne jer se tada moli i za pokoj duša preminulih članova porodice.
Takođe, u godini nakon smrti ne preporučuje se organizovanje svadbi, proslava, žurki i drugih veselja u domaćinstvu. Obzirom na različite običaje u različitim krajevima, savjetuje se da se u vezi svih pitanja o smrti i sahrani konsultuje lokalni sveštenik.
Po učenju Crkve, smrt je posljedica grijeha – Adamovog nepokoravanja Bogu. Ipak, prema Božjem izvornom planu, čovjek je bio pozvan da pređe u vječnost bez bola, kroz duhovni preobražaj. Ta ideja se simbolično prikazuje kroz sliku leptira koji se iz ličinke preobražava i uzdiže ka nebu.